Uw persoonlijke grenzen vormen de basis van uw gelukkige relatie. Deel 1Van de auteur Henry Cloud heeft tijdens zijn spirituele en psychologische reis vier persoonlijkheidskenmerken geïdentificeerd die in zichzelf ontwikkeld moeten worden om zijn leven te verbeteren 1. Verbinding maken met anderen (relaties opbouwen met andere mensen). 2. Scheid jezelf af van anderen (stel persoonlijke grenzen). 3. Maak onderscheid tussen goed en kwaad (goed en slecht). 4. Neem de verantwoordelijkheid voor jezelf (bewijs dat je een volwassen persoon bent). Zonder deze hoofdkwaliteiten onder de knie te krijgen, kunnen we letterlijk op een dood spoor belanden, en groei en verandering zullen ons op een onbereikbare afstand ontgaan. Ik breng een fragment onder je aandacht uit het boek van Henry Cloud Changes That HealWAT ZIJN PERSOONLIJKE GRENZEN Grenzen in algemene zin zijn lijnen of structuren die beperkingen, herverdeling of grenzen laten zien. In psychologische zin zijn grenzen het begrip van het eigen zelf als afgescheiden van anderen. Dit begrip van onze afgescheidenheid vormt de basis van onze persoonlijkheid. Grenzen vertellen ons waar we zijn en waar we niet zijn, wat we kunnen kiezen en wat we niet kunnen, wat we wel en niet kunnen verdragen, wat we voelen en wat we niet voelen, wat we leuk vinden en wat we niet leuk vinden, wat we willen en wat we niet willen. Kortom, grenzen definiëren ons. Net zoals fysieke grenzen bepalen waar privé-eigendom begint en eindigt, bepalen spirituele en psychologische grenzen wie we zijn en wie we niet zijn. Veel mensen kunnen niet tot het besef komen van de noodzaak van persoonlijke grenzen en deze stellen. Ze weten echt niet waar zij eindigen en iemand anders begint, en lijden daarom aan verlies van zingeving in het leven, machteloosheid, paniek, verlies van individualiteit, depressie, onverantwoordelijkheid en een hele reeks andere problemen, die allemaal tot verlies leiden. van echte intimiteit met mensen. De meest destructieve gevolgen van een gebrek aan grenzen zijn fysieke en emotionele mishandeling. Mensen die geen persoonlijke grenzen hebben gesteld, laten zich door anderen manipuleren en zelfs kwetsen. Verhalen over mishandelende echtgenoten worden vaak gehoord omdat het slachtoffer niet in staat is grenzen te stellen om zichzelf tegen kwade invloeden te beschermen. Er is geen vreselijker gezicht dan te zien hoe een liefdevol en vriendelijk persoon voortdurend beledigingen doorstaat omdat hij zijn persoonlijke grenzen slecht heeft gevormd. GEBREK AAN PERSOONLIJKE GRENZEN Stel je voor hoe het leven eruit ziet als we ons verantwoordelijk voelen voor de gevoelens van anderen, maar geen controle hebben over die van onszelf. Dit is de essentie van het concept van persoonlijke grenzen waar eindigt ‘ik’ en begint iemand anders BIJBELSE BASIS VOOR HET STELLEN VAN GRENZEN Het vermogen om verbinding te maken met mensen, om “ja” te zeggen tegen vertrouwensrelaties met hen, is belangrijk in het menselijk leven. Maar hoe kunnen we gehechtheden hebben, dat wil zeggen afhankelijk zijn en toch een onafhankelijk persoon blijven kunnen we ons van iemand anders scheiden Hoe kunnen we een beslissing nemen en er zeker van zijn dat het onze persoonlijke keuze is Wat gebeurt er als we het niet eens zijn met degenen met wie we een relatie hebben opgebouwd, of iets anders willen doen dan hun mening als we geen pijn meer willen verdragen van degenen van wie we houden Wat als we tijd willen doorbrengen zonder onze vrienden of partner Dat lijkt heel moeilijk, nietwaar Ja dat is zo. Maar voordat we het erover eens zijn dat hartelijke relaties complex zijn en beperkingen vereisen, laten we het eerst hebben over de tweede fase over het stellen van persoonlijke grenzen en het gevoel afgescheiden te zijn van anderen. Ieder van ons is een afzonderlijk persoon met zijn eigen wil, talenten en verantwoordelijkheid. Afgescheidenheid is een belangrijk aspect van de menselijke persoonlijkheid. We moeten verbonden zijn met anderen zonder onze eigen identiteit en individualiteit te verliezen. We moeten de kunst van ‘jezelf zijn zonder je naaste te verliezen’ perfectioneren. We raken in de war waar ons ‘ik’ eindigt en het ‘ik’ van een ander begint. We ervaren moeilijkheden bij het bepalen van onze eigen wil, omdat we deze niet kunnen onderscheiden van de wil van onze naaste. Gehoorde mening van anderen over onszelf, weten we vaak niet wat we werkelijk zijn. Soms begrijpen we niet wat we denken of voelen totdat we de gedachten en gevoelens van onze culturele omgeving leren kennen. De grenzen tussen ons en de buitenwereld vervagen geleidelijk. Als we het over relaties hebben, bedoelen we liefde. Als we over grenzen praten, denken we aan beperkingen. Grenzen zullen ons inzicht geven in wat deel uitmaakt van ons en wat deel uitmaakt van een andere persoon, wat we ons wel en niet kunnen veroorloven, wat we besluiten te doen en wat we niet zullen doen. 1. Uiterlijk Het fysieke zelf maakt deel uit van de persoonlijkheid. Ons lichaam heeft fysieke grenzen die bepalen wie we zijn. De huid is een goed voorbeeld van een grens die de persoonlijkheid definieert. Onze huid definieert duidelijk waar ‘ik’ begint en waar het eindigt. Het heeft kleur en structuur. Ze heeft een formulier. Aan de ene kant hebben we het vermogen om ons fysieke zelf open te stellen voor iets goeds en het naar binnen te nemen. Door bijvoorbeeld onze mond te openen, kunnen we genieten van de smaak van melk. In dit geval openen we de grenzen van ons lichaam. Aan de andere kant kunnen we besluiten om weg te blijven van al het slechte dat in ons probeert binnen te dringen. We kunnen niezen als we stoffige lucht inademen, onze ogen sluiten als het licht te fel is, of onze oren bedekken als een geluid te hard is. De huid beschermt ons lichaam op natuurlijke wijze, maar het is aan ons om te beslissen wat we in ons fysieke zelf toelaten. Wij zijn verantwoordelijk voor ons lichaam. Wij weten het beste wat ons lichaam nodig heeft. We hebben honger en daarom eten we. We voelen ons moe en daarom rusten we uit of gaan we eerder naar bed. We voelen ons traag en dus gaan we wandelen. We ervaren pijn en gaan op zoek naar de oorzaak ervan. Andere grenzen werken volgens hetzelfde principe. Als ik een huis en een tuin bezit, ben ik verantwoordelijk voor wat zich binnen mijn eigendom bevindt. Als ik gevallen bladeren wil harken, doe ik dat of huur ik iemand in om het te doen, anders laten ze ze op de grond rotten. In die zin eindigt mijn verantwoordelijkheid waar mijn grens eindigt. Als de tuin van mijn buurman bedekt is met bladeren, moet ik niet zo aanmatigend zijn dat ik mezelf over het hek laat klimmen dat onze tuinen scheidt en bladeren gaat verzamelen zonder zijn toestemming. Als ik wil helpen, moet ik het hem vragen en hij beslist of hij de poort opent en mij de grens over laat gaan. Dit is zijn en enige zijn beslissing. 2. Onze overtuigingen Een andere kant van onze persoonlijkheid zijn onze overtuigingen of onze interne houdingen en posities. Onze overtuigingen zijn meningen of mentale conclusies over iets. We zijn verantwoordelijk voor onze eigen posities omdat ze binnen ons ‘privé-eigendom’ bestaan. Ze zitten in ons hart, niet in dat van iemand anders. Ze vormen de basis van onze persoonlijkheid. Aan het begin van het leven kunnen we zeggen dat we onze posities ‘absorberen’; Naarmate we groeien, nemen we meer verantwoordelijkheid op ons, wat vereist dat we begrijpen waar onze meningen verschillen van die van anderen. We beginnen onze standpunten te beseffen en te kiezen. Door onszelf te erkennen als verantwoordelijk voor onze posities, komen we tot een staat van bereidheid om “ons huis op orde te brengen”; we kunnen er zeker van zijn dat alles wat buiten onze innerlijke lijn ligt, is wat we echt willen. Onze interne standpunten en overtuigingen vormen het ‘territorium’ van onze verantwoordelijkheid. Zij zijn verantwoordelijk voor de houding en overtuigingen van anderen, niet voor ons. 3. Onze gevoelens Een andere kant van de persoonlijkheid die ons 'privébezit' is, zijn gevoelens. Fysieke sensaties van plezier, pijn en andere emoties zijn ons eigendom, en niet die van iemand anders. Wij zijn zelf verantwoordelijk voor onze gevoelens. Gevoelens signaleren onze toestand. Ze laten ons weten hoe het met ons gaat, wat voor ons belangrijk is, welke behoeften veranderen, wat goed gaat en wat slecht gaat. Het niet herkennen van onze gevoelens en het negeren van onze verantwoordelijkheid ervoor is het meest destructieve wat we onszelf en anderen kunnen aandoengevoelens kunnen het contact met zichzelf verliezen. Onze gevoelens kunnen ons tot mededogen leiden. Ze kunnen ons met anderen verbinden, zoals we hierboven zagen. Gevoelens zoals vreugde dragen bij aan ons mentale, mentale en spirituele welzijn. Tegelijkertijd geven onze gevoelens ons een signaal wanneer er duidelijk iets mis is met ons en onze veranderende behoeften, net als fysieke pijn die ons waarschuwt voor een gevaarlijke ziekte. Als we geen fysieke pijn ervaren, kunnen we aan welke ziekte dan ook sterven, omdat we niet weten wat er in ons gebeurt en daarom de ziekte niet op tijd kunnen genezen. Hetzelfde geldt voor het emotionele leven. 4. Ons gedrag Ons gedrag is hoe we reageren op verschillende situaties. Als we geen verantwoordelijkheid voor ons gedrag aanvaarden, verliezen we de controle over ons leven en worden we machteloos. We kunnen ons leven niet inrichten zoals we zouden willen als we niet de eigenaar zijn van wat we wel en niet doen. Mensen die het niet eens zijn met deze stelling voelen zich machteloos omdat ze geen vertrouwen hebben in de fundamentele wet van oorzaak en gevolg. Deze wet die het hele universum regeert, wordt ook wel de wet van zaaien en oogsten genoemd, dat wil zeggen als we ons op een bepaalde manier gedragen, zullen bepaalde dingen gebeuren. Dit is de basis van onze veiligheid, omdat het ons de mogelijkheid geeft om onszelf en ons leven onder controle te houden. Onverantwoordelijke mensen haten deze wet en lijden er enorm onder. Verantwoordelijke mensen gedijen door erop te vertrouwen. Net als de wetten van de natuurkunde, is er voor elke actie een gelijke reactie. Als we iets doen, gebeurt er iets; als we niets doen, gebeurt er niets. Als we gezond willen zijn, moeten we goed eten. Als we geld nodig hebben om een borgsom op een huis af te betalen, moeten we werken. Aan de ene kant kunnen we goede gevolgen hebben. Als we een goede relatie met iemand willen hebben, kunnen we naar die persoon glimlachen of hem of haar omhelzen. Dit principe van het beheersen van uw eigen gedrag is de basis voor het gevoel controle te hebben over uw leven. Dit principe stelt dat we ons leven en dat van anderen kunnen beïnvloeden. Aan de andere kant kunnen we slechte gevolgen hebben. Dit is de wet van de natuurlijke gevolgen van gedrag. Als we onze rijdende auto niet onder controle hebben, krijgen we een ongeluk. Als we degenen van wie we houden raken, zullen we heel weinig warmte in onze relaties hebben. Ons hele welzijn op grote schaal hangt af van ons gedrag. We moeten de wet van zaaien en oogsten onthouden, en dit zal ons niet alleen van pijn behoeden, maar ook grote voldoening schenken. Iedereen die is opgegroeid zonder de wet van oorzaak en gevolg is gedoemd tot een voortdurende strijd met de werkelijkheid en een leven vol chaos. Een belangrijk aspect van het beseffen van je grenzen is het bezitten van je gedrag, het herkennen, accepteren en analyseren van je gedrag, met andere woorden - verantwoordelijkheid aanvaarden Een ander belangrijk aspect is het besef dat anderen verantwoordelijk zijn voor hun gedrag. Deze twee principes kunnen veel persoonlijkheidsproblemen verhelderen, zoals we later zullen zien. Onze gedachten Onze gedachten zijn een ander belangrijk aspect van wie we werkelijk zijn. God gaf ons het vermogen om na te denken en riep ons op om lief te hebben. Veel mensen denken niet na over waar ze aan denken. Ze laten eenvoudigweg gedachten in hun hoofd leven zonder ze te observeren of te onderzoeken. Wanneer we elke gedachte observeren, nemen we er de verantwoordelijkheid voor en evalueren we deze. We onderdrukken of ontkennen onze gedachten niet. Wij bezitten ze. Wij inventariseren ze en wegen ze. We moeten zien wat ze zeggen over de toestand van ons hart en onze geest, en deze ontwikkelen net zoals we elk ander aspect van onze persoonlijkheid ontwikkelen. Ze liggen binnen onze grenzen en we moeten ze bezitten. De strijd tegen vervormd denken is ernaar streven je gedachten onder de knie te krijgen en er verantwoordelijkheid voor te nemen. Ik moet beslissen waar het echte gevaar schuilt en waar de paranoïde stoornis begint. Als ik merk dat ik op enig gebied van kennis tekortkomcompetentie, kan ik mijn verantwoordelijkheid voor dit tekort aanvaarden en dit gebied bestuderen. Opdringerige gedachten kunnen soms aangeven wat ons onderbewustzijn doet, dus we moeten ze analyseren. Als we merken dat we over de dood denken of dromen, moeten we vaststellen waar dergelijke gedachten vandaan komen. Of als we vaak nadenken over hoe we wraak kunnen nemen op deze of gene persoon, moeten we nadenken over de toestand van ons hart. Onze slechte veronderstellingen over anderen kunnen een negatieve invloed hebben op onze relaties met hen. We nemen vaak iets aan zonder dit te controleren en geven vervolgens anderen de schuld van de gevolgen. We moeten erkennen dat we verantwoordelijk zijn voor de foutieve gedachtegang en proberen deze te veranderen. Jouw gedachten zijn jouw gedachten, niet die van iemand anders. Wanneer we de verantwoordelijkheid nemen voor de gedachten van iemand anders, dringen we zijn territorium binnen, zijn privédomein. Als we verwachten dat iemand de verantwoordelijkheid voor onze gedachten op zich neemt, hebben we hetzelfde probleem. Het ‘bezitten’ van je eigen gedachten is erg belangrijk voor je identiteit, omdat datgene waar we aan denken een kernonderdeel van ons zelf is. Als we onze eigen meningen niet kunnen scheiden van de meningen van iemand anders, houden we op een persoon te zijn in de algemene zin van het woord. Het probleem waar we over nadenken is dat een persoon soms niet in staat is zijn gedachten te scheiden van de gedachten van andere mensen helemaal niet. Je eigen denken is het begin van vrijheid en verantwoordelijkheid. 6. Onze capaciteiten Een ander belangrijk aspect van onze persoonlijkheid zijn onze talenten en capaciteiten. Heel vaak onthullen mensen hun talenten niet. Ze nemen de definities die anderen hen geven op geloof over en controleren niet hoe goed deze definities daadwerkelijk op hen van toepassing zijn. Soms ontkennen ze hun gaven en leven ze door misbruik te maken van de gaven van anderen. Veel gedesillusioneerde mensen proberen te leven volgens de manier waarop anderen hen hebben gedefinieerd. Ik herinner me een uiterst artistieke en creatieve tiener wiens ouders, beiden artsen, besloten dat hun zoon de medische traditie moest voortzetten. Hij probeerde hiertegen te vechten, maar tevergeefs kon hij zijn talenten niet scheiden van zijn ouderlijke verlangens. Hij kreeg zijn medische opleiding met grote moeite, omdat hij er het talent niet voor had. Hij ontving het uiteindelijk, maar ondervond ernstige problemen tijdens zijn medische praktijk. Pas nadat hij in de praktijk faalde, raakte hij voldoende van zijn ouders gescheiden om te beseffen wat zijn ware talenten waren. Nadat hij een nieuw pad was ingeslagen, vergat hij dat hij de talenten ‘zou moeten’ hebben waar zijn ouders naar verlangden. Hij maakte een bevredigende carrière op het gebied van de kunst. Maar hij moest het moeilijke pad doorlopen van ‘het zoeken naar zichzelf’ en de scheiding van de mensen van wie hij hield. We verliezen ons ware zelf wanneer we, tijdens het verbinden met anderen, onze uniciteit vergeten en onze individualiteit verliezen. We zijn allemaal verschillende mensen, elk met onze eigen individualiteit, en we zijn niet verplicht om onszelf te transformeren volgens de verlangens van iemand anders. , wat in strijd kan komen met wat God van ons wil. We moeten ons ware zelf realiseren en ons ontwikkelen met de hulp van Gods genade en waarheid. God heeft ons allemaal verschillend gemaakt, en wij zijn verantwoordelijk voor het ontdekken en ontwikkelen van de gaven die we hebben gekregen. 7. Onze verlangens Onze verlangens zijn ook een belangrijk aspect van wat zich binnen onze grenzen en hekken bevindt. Elke persoon heeft verschillende behoeften en verlangens, dromen en drijfveren, doelen en plannen, dorst en honger. En net als andere aspecten van onze persoonlijkheid moeten we onze verlangens bezitten, die alleen ons eigendom zijn. Onze verlangens kunnen goed zijn. Maar sommige van onze verlangens en verlangens zijn niet goed. Hoe dan ook moeten we ze onder de knie krijgen, eerst door het goede van het slechte duidelijk te scheiden, en vervolgens het goede van het beste. Als we onze verlangens niet erkennen, sluiten we ons af van wie we werkelijk zijn. Een voorbeeld van verlangens waar niet om gevraagd wordt, is wanneer mensen jaloers zijn op de talenten van anderen, maar God niet vragen om hen te helpen daar naartoe te gaan. hun bestuderen en ontwikkeleneigen. Zulke mensen hebben dat niet omdat ze niet vragen. Een voorbeeld van verkeerde verlangens zou het geval zijn als mensen gaan studeren, maar niet om hun talenten voor dienstverlening te ontwikkelen, maar om hun ambities te bevredigen of om hun studentenstatus te verlengen. . Hetzelfde verlangen om naar school te gaan kan goed en fout zijn. Maar in ieder geval moet het verlangen door de mens worden erkend en aan God worden gegeven. Of we nu huisvrouwen, predikanten, autowasstraten, atleten of wie dan ook zijn, we kunnen trots zijn op onszelf en ons werk. Op dezelfde manier moeten we onze verlangens voor andere mensen erkennen. De meesten van ons hebben de teleurstelling ervaren van het communiceren met mensen die zelf niet wisten wat ze werkelijk wilden. Ze hadden bepaalde verlangens, maar waren zich daar niet van bewust. Als we vroegen waar ze zouden willen lunchen of welke film ze zouden willen zien, zeiden ze meestal Het maakt me niet uit. Wat je ook kiest, het zal goed zijn. Als we zouden vragen welke van de twee stukken taart ze zouden hebben. zouden willen, zouden ze zeggen Jij kiest. Tegelijkertijd was het gemakkelijk om hun interne onenigheid en ontevredenheid op te merken toen we het ‘verkeerde’ restaurant, de film of het stuk taart kozen. Maar ze hadden geen controle over hun verlangens. En we voelden ons erg ongemakkelijk. We waren bang dat deze persoon ons zou gaan haten, omdat de dingen altijd op onze manier verlopen. Om een relatie goed te laten werken, moeten twee mensen bespreken wat ze wel en niet leuk vinden, en dienovereenkomstig geven en ontvangen. Dit geven en ontvangen is de basis voor liefde en intimiteit, maar ook voor het herkennen van het ware zelf van de persoon met wie we communiceren. Als een persoon nooit toegeeft dat hij verlangens heeft, is een vertrouwensrelatie met hem onmogelijk en het proces ervan Hem leren kennen is buitengewoon moeilijk. Iemand die zichzelf niet kan definiëren, blijft een ‘niet-persoon’. Het herkennen van onze verlangens geeft ons ook een duidelijk inzicht in waar we ons in deze wereld bevinden en een besef van onze positie onder andere mensen. Als we communiceren met mensen die zich duidelijk bewust zijn van hun verlangens, hebben we het gevoel dat we op vaste grond staan. Hun persoonlijkheid is duidelijk gedefinieerd en kent grenzen. Deze grenzen mogen niet rigide zijn, dat wil zeggen dat ze de eigendommen van iemand anders aantasten, maar een persoon moet ze hebben, wat er ook gebeurt. Als mensen zich niet duidelijk bewust zijn van zichzelf, hebben we het gevoel dat we heel weinig verbonden zijn als we met hen communiceren. Bovendien helpt het bewust zijn van onze wensen en behoeften ons om onze doelen in het leven te bereiken. Bewustwording van onze verlangens leidt ons naar ons doel. Door de eeuwen heen hebben mensen ernaar gestreefd hun verlangens te vervullen, en dit heeft het leven om hen heen veel beter gemaakt.8. Onze beslissingen en onze keuzes Het volgende, niet minder belangrijke aspect van onze persoonlijkheid, dat ons eigendom is en ons bewust moet zijn, zijn onze beslissingen. Onze beslissingen vormen de basis waarop persoonlijke grenzen worden gebouwd. Maar onze beslissingen zijn werkelijk zo zolang we ons bewust zijn van alle aspecten van onze persoonlijkheid die deze beslissingen beïnvloeden gevoelens, overtuigingen, acties, verlangens en gedachten. Om onze eigen beslissingen te kunnen nemen en te kunnen nemen, moeten we ons scherp bewust zijn van alle aspecten van onszelf die bij welke beslissing dan ook betrokken zijn. Bovendien moeten we ons realiseren dat we in alle gevallen van het leven beslissingen nemen, ongeacht wat we doen. Als we iets geven, of het nu geld, tijd, energie, talenten of dingen zijn, moeten we alleen geven wat we met heel ons hart hebben besloten te geven. Dit is onze beslissing, en we moeten erover nadenken en het begrijpen. Met andere woorden we moeten begrijpen dat we iets ‘uit eigen vrije wil’ hebben weggegeven. Als dit niet het geval is, geven we uit een gevoel van verplichting of dwang, omdat we het gevoel hebben dat we ‘moeten geven’. Het onvermogen om beslissingen te nemen en verantwoordelijkheid te nemen voor de gevolgen ervan kan ons ernstig schaden, omdat het tot isolatie leidt. Als we het gevoel hebben dat we geen controle hebben over ons eigen leven, beginnen we degenen te haten waarvan we denken dat ze de controle over ons hebben. Dit is te ver verwijderd van vrijheid en liefde. Bij het nemen van beslissingen kunnen we alleen maar ‘ja’ zeggenof niet. We kunnen besluiten iets wel of niet te doen. We kunnen beslissen om iets aan iemand te geven of niet. Wij zijn in ieder geval verantwoordelijk voor de gevolgen. Dit is de essentie van het gevoel van beperking en de hoeksteen van liefde. Veel mensen geven dit uit het gevoel dat ze daartoe verplicht zijn. Dit maakt hen diep verdrietig. Ze accepteren uitnodigingen voor diners omdat ze de kracht niet kunnen vinden om te weigeren; ze brengen hun weekenden door op manieren die ze niet zouden willen doorbrengen; ze geven tijd en energie aan anderen uit schuldgevoel in plaats van uit liefde. Deze acties kunnen leiden tot het martelaarssyndroom, waarbij een persoon zijn eigen verlangens opoffert om gevoelens van medelijden of schuldgevoel bij anderen op te wekken. Ouders doneren tijd en geld aan hun kinderen en proberen hen daarmee een schuldgevoel te bezorgen. “Ja, zonder jouw collegegeld zouden we meer kunnen reizen of een beter huis of een betere auto kunnen kopen.” Als gevolg hiervan voelen kinderen zich schuldig omdat ze geboren zijn, alsof het aanvaarden van het ‘geschenk’ van collegegeld hen feitelijk de macht geeft om het leven van hun ouders te ruïneren. Verder ontkennen we het feit dat we zelf beslissingen nemen over hoe we onze tijd en ons leven in het algemeen besteden. We klagen misschien over hoe verveeld we ons voelen, maar nemen er geen verantwoordelijkheid voor en doen bijvoorbeeld iets nieuws of vinden een hobby. Er zijn dingen in ons leven waar we geen controle over hebben, maar we hebben wel de macht om te kiezen hoe we dat willen doen reageer op hen. Onze beslissingen bepalen de richting van ons leven, maar als we dit feit niet erkennen, weten we niet waar we heen gaan en accepteren we de gevolgen van onze stap niet, in de overtuiging dat het de schuld van iemand anders is en niet de onze. Klagen en verdriet hebben zonder te proberen de situatie op de een of andere manier te corrigeren, is in feite een afstand doen van de genomen beslissing, wat een uitdrukking is van iemands eigen machteloosheid en onredelijke wrok. Geen beslissing nemen is ook een beslissing. We denken misschien dat een handeling of woord onbeduidend is, maar alles wat we doen doet ertoe, alles wat we doen of niet doen, draagt vrucht. Ons leven draagt vrucht; en hier hebben we geen keus. Het hangt alleen van ons af wat deze vrucht zal zijn - we kunnen onze “boom”, ons hart, kiezen en God daarin laten werken. 9. De grenzen van onze mogelijkheden Als we het over grenzen hebben, denken we ook na over de grenzen van onze mogelijkheden. Net zoals een tuin fysieke grenzen heeft, hebben ook onze levens – emotioneel, psychologisch en spiritueel – grenzen. Deze waarheid speelt een belangrijke rol in de manier waarop we over grenzen denken. We hebben allemaal een beperkte hoeveelheid vaardigheden, tijd, geld, energie enzovoort. Dit bedrag is echter niet constant. We kunnen in de loop van de tijd meer of minder hebben, maar op elk moment hebben we een beperkte hoeveelheid. Ons salarisplafond is wat we kunnen uitgeven. Onze energieniveaus beperken ons tot het aantal dingen dat we kunnen bereiken. Veel mensen herkennen de beperkingen die inherent zijn aan ons niet en proberen zichzelf uit te breiden. Het kost tijd om de grenzen van uw mogelijkheden op verschillende gebieden van het leven te leren kennen. Maar we kunnen alleen gekend worden als we ons bewust zijn van onze gevoelens, houdingen en daden. Als we ons overweldigd voelen, moeten we onderkennen waar we de ons ten onrechte aangeboden grenzen hebben verlegd en daar nee tegen zeggen. Soms kennen we de grenzen van onze liefde niet en hebben we meer lief dan we kunnen. Maar we hebben de neiging om fouten te maken. Zoals we in de eerste twee hoofdstukken hebben gezien, kost het veel genade, waarheid, tijd en training om je grenzen te onderkennen en de verantwoordelijkheid daarvoor te aanvaarden. Dit is levensbalans. We mogen onze eigen mogelijkheden niet onnodig uitbreiden of beperken. Als we bijvoorbeeld een tijd van depressie doormaken, moeten we begrijpen dat we momenteel vrij beperkte mogelijkheden hebben om iets aan iemand te geven of te ontvangen. Als we het gevoel hebben dat we ‘rijk aan liefde’ zijn, zijn we veel beter in staat anderen te dienen. U hebt een rationele beoordeling nodig om de grenzen van uw mogelijkheden te bepalen. Het feit dat je je grenzen beseftis uiterst belangrijk en beperkt de invloed van andere mensen op ons. Als iemand te veel van ons vraagt, moeten we een grens trekken zodat duidelijk is wat we kunnen geven en wat we niet kunnen geven. Als iemand ons aanstootgevend behandelt, moeten we grenzen stellen. Dr. James Dobson noemt dit in zijn boek Love Must Be Tough de ‘lijn van respect’. Het betekent Ik zal niet toestaan dat je mij zo behandelt. Als onze buurman afval in onze tuin zou gooien, zouden we verontwaardigd zijn over zijn gedrag en misschien de politie bellen. Wij moeten hetzelfde doen als iemand onze grenzen overschrijdt wat betreft onze tijd en onze energie. 10. Negatieve uitspraken Het grootste deel van onze identiteit is niet gebaseerd op positieve uitspraken over wie we zijn. Door te zeggen “Ik hou van sport” en “Ik hou van muziek” enz., definiëren we wie we zijn door middel van positieve uitspraken. Wij zijn atleten of fans, enz. Als ik zeg ‘Ik haat onrecht’, leg ik een verklaring af over iets dat ik niet accepteer, en dat is een heel belangrijke verklaring. Als ik zeg ‘Ik hou niet van wetenschap’, maak ik een verklaring die net zo belangrijk is als wanneer ik zou zeggen ‘Ik hou van filosofie.’ Veel mensen hebben geen voeling met de ervaring van hun ‘niet-zelf’. De jongen, die geen talent had voor medicijnen, uitte dit niet al te krachtig tegenover zijn ouders. Hij moest roepen Ik haat medicijnen totdat iemand hem hoorde. Maar negatieve uitspraken zijn er in verschillende vormen. Slechte prestaties op de universiteit en volledige mislukking in de praktijk zijn de vorm waarin de negatieve uitspraken van deze jongen zich manifesteerden. Negatieve uitspraken zijn realiteit. Net zoals we de verantwoordelijkheid moeten aanvaarden voor wat binnen onze persoonlijke grenzen ligt, moeten we tegenover onszelf toegeven wat buiten onze grenzen ligt. Enkele negatieve uitspraken kunnen zijn 'Nee, ik hou er niet van om voor een groot publiek te spreken', 'Nee, ik vind het niet leuk als je me plaagt in het bijzijn van andere mensen', 'Nee, ik zal niet werken. voor dat soort loon,” “Nee, ik sta geen vloeken toe in mijn huis”, “Nee, ik hou niet van cocaïne”, “Nee, ik wil niet dat je me aanraakt”, “Nee, ik ben het niet eens met je mening, Nee, ik hou niet van deze film, dit restaurant etc. Door in contact te staan met onze ‘niet-zelf’-ervaring kunnen we ons echt afscheiden van de wereld om ons heen als we niet kunnen zeggen wat ‘niet-zelf’ is op het niveau van ons lichaam, onze gevoelens, onze houding, onze daden, onze gedachten. capaciteiten, beslissingen, verlangens en grenzen, zullen we de ziel niet kunnen beschermen tegen schadelijke invloeden. We zullen accepteren wat niet tot ons zelf behoort; Dit kunnen goede dingen zijn, maar ze zijn niet echt van ons, en slechte dingen, die helemaal niemand toebehoren. Hoe dan ook dit ben ik niet. Voor Sandy, niet ik, zou de uitspraak zijn Mam, ik hou van je, maar ik wil Thanksgiving niet thuis doorbrengen. Ik wil het met mijn vrienden doorbrengen. Als haar moeder boos werd, zou Sandy kunnen antwoorden 'Het spijt me dat je boos op me bent, maar je zult ermee moeten leven. Je zult je Thanksgiving-plannen moeten veranderen, want ik ben niet komt eraan. Het klinkt misschien hard, maar directe uitspraken zijn nodig voor mensen die anderen graag willen controleren, maar geen verantwoordelijkheid nemen voor hun eigen teleurstellingen. In feite zou deze verklaring Sandy meer hebben geholpen dan haar moeder. Dit zou haar helpen te begrijpen wie waarvoor verantwoordelijk was. Als haar moeder zo'n controlerend persoon is dat ze haar dochter de schuld geeft van haar problemen, wil ze de waarheid nog steeds niet horen. Het is uiterst belangrijk om negatieve uitspraken te kunnen doen. We moeten in staat zijn te zeggen wat 'niet-zelf' is om ons 'zelf' te vinden. Wat we leuk vinden, doet er niet toe totdat we weten wat we niet leuk vinden. Ons ja doet er niet toe als we nooit nee zeggen. Het beroep dat ik heb gekozen zal mij geen plezier opleveren als ik denk dat iemand het aankan.

Original text