Od autora: Oprócz wszystkich innych „wad”, będąc zawodowym psychologiem, od wielu lat pracuję jako nauczyciel edukacji dodatkowej. Z jednej strony wszelkimi dostępnymi środkami pomagam dorastającym obywatelom na koszt państwa, a z drugiej strony uczę się od nich, staram się być na bieżąco z nowinkami technicznymi i trendami współczesnej subkultury młodzieżowej. W tym roku odwiedził mnie nowy pomysł, który znalazł swoje odzwierciedlenie w programie kształcenia ogólnego. Od września 2015 zaczynam eksperymentować! I tu chcę się podzielić pomysłem – może się przyda! Edukacja ma na celu przygotowanie dziecka do życia w warunkach niepewności i wysokiego tempa rozwoju, czyli do życia w świecie, o którym często mówi sam nauczyciel. dojrzały lub nawet starszy) nie ma jasnego wyobrażenia. Dlatego dziś ważne jest nie tyle przekazywanie uczniom wiedzy, umiejętności i zdolności, ile stworzenie warunków, które dadzą każdemu z nich możliwość zrozumienia, wyrażenia i realizacji siebie. Dziś tak ważne jest nadanie nauce osobistego znaczenia, zapewnienie wewnętrznej motywacji do nauki i rozwoju, zapewnienie dziecku „narzędzi” » studiowania i transformacji własnej osobowości i otoczenia, zapewnienie możliwości wyboru i przypisania odpowiedzialności za wybrane przez dziecko decyzje. To właśnie te wytyczne były priorytetem przy opracowywaniu programu „Psychologia sukcesu”. Cel programu: stworzenie warunków do indywidualnego rozwoju osobistego, podniesienie poziomu adaptacji społecznej i samorealizacji uczniów w oparciu o stosowaną wiedzę psychologiczną. Grupą docelową tego programu są uczniowie szkół średnich w wieku od 14 do 17 lat, bez względu na płeć, status społeczny, poziom adaptacji społecznej oraz początkowy poziom wiedzy i umiejętności psychologicznych. Aby rozwinąć wewnętrzną motywację do nauki, ważne jest, aby wspólnie z uczniem znaleźć i zidentyfikować realny, znany i istotny dla dziecka problem, do rozwiązania którego potrzebuje wykorzystać wiedzę zdobytą w procesie uczenia się Doświadczenie pokazuje, że nie wszyscy studenci decydujący się na studiowanie psychologii zakładają w dalszym zdobywaniu zawodu psychologa. Zdecydowana większość interesuje się przede wszystkim stosowaną wiedzą psychologiczną, wychodząc z założenia, że ​​pomoże im to rozwiązać określone bieżące problemy osobiste lub interpersonalne, pozwoli w przyszłości skutecznie budować relacje i osiągać zamierzone rezultaty. Dlatego zrodził się pomysł - zapewnienie każdemu dziecku możliwości, w ramach tego programu, opracowania i wdrożenia długoterminowego, indywidualnego, samodzielnie wykonanego projektu (projekt samorozwoju, samodoskonalenia, samokorekty), mającego na celu rozwiązanie jego osobistych problemów psychologicznych lub problem społeczny (np. przełamanie nieśmiałości, rozwój umiejętności postrzegania społecznego, rozwiązanie konfliktu z rodzicami lub nauczycielem, podniesienie poziomu erudycji, dokonanie wyboru zawodowego, podniesienie poziomu kompetencji komunikacyjnych itp.). Głębokość, poziom i treść problemu (lub problemów), cel i czas realizacji projektu długoterminowego (lub kilku miniprojektów) student ustala sam po zapoznaniu się z proponowanym tematem studiów, metodologia wyznaczania celów i zarządzania zmianą, sesje coachingowe i konsultacje z nauczycielem Wyszukiwanie i analiza niezbędnych lub brakujących informacji, planowanie skutecznych działań prowadzących do osiągnięcia celu projektu, realizacja planu i refleksja na każdym etapie tej realizacji. odbywa się we współpracy i współtworzeniu z nauczycielem, zarówno osobiście (podczas zajęć grupowych i konsultacji indywidualnych), jak i korespondencyjnie (komunikacja z wykorzystaniem zasobów Internetu: Skype, portali społecznościowych, poczty elektronicznej itp.). Utrzymanie poziomu zainteresowania dziecka, stworzenie dla niego sytuacji sukcesu, wsparcie psychologiczno-pedagogiczne oraz wsparcie przez cały okres szkolenia są niezbędnymi warunkami do uzyskania naprawdę znaczących wyników realizacji indywidualnego, samodzielnie wykonanego projektu. Dodatkowo edukacja psychologiczna